04 Vuurland en de Andes

Lange tijd niets aan de website gedaan en nu toch maar een poging doen dit in te halen. Onderstaand verslag is voor een belangrijk deel een samenvoeging van de reisverhalen van Jacobine en Janne en Martijn op Polarsteps. Hoe handig!

Relaxen aan het einde van de wereld.

We blijven nog een nachtje aan de boulevard staan in Ushuaia om boodschappen te doen en een bezoek te brengen aan het museum. Heel interessant en leerzaam. We spreken in het museum nog met een fotografe met Armeense roots die een indrukwekkende fotoserie heeft gemaakt over de exodus uit Nagorno-Karabach in 2023. We verlaten Ushuaia voor een klein weekje wildkamperen langs het Beagle Channel. Dit kanaal is een natuurlijke zeeroute voor schepen die niet om Kaap Hoorn willen varen. Lekker met zijn tweeën bijkomen van alle indrukken. Na een half uurtje rijden verlaten we het asfalt en komen op een mooie dirtroad terecht door de bergen. Het begint te regenen waardoor Kasa al snel een roodbruine kleur krijgt.

We stoppen onderweg  voor een kopje thee bij Estancia Harberton, de oudste en eerste koloniale missiepost/boerderij buiten Ushuaia. Vanaf 1886 woonde hier Thomas Bridges, een belangrijk figuur in de lokale geschiedenis, die onder andere het woordenboek heeft geschreven voor de taal van de oorspronkelijke bewoners van Vuurland, de Yaghan. Zijn nazaten wonen hier nog steeds en hebben hier nu dus ook een theehuis.

We vinden een plekje pal aan een rivier die uitmondt in het Beagle Channel waar we ’s avonds de schepen weer naar Antarctica zien vertrekken. Bien heeft een binnenpretje als ze de was staat uit te spoelen in de rivier. Het water is natuurlijk ijskoud…ze denkt aan voorverpakte spinazie uit Nederland…3 x gespoeld in ijswater….nou haar was is dat nu ook. Daarna lekker bij de kachel drogen… We hebben een heerlijke dag!

De volgende morgen volgen we de weg langs het Beagle Channel. We zijn te zwaar voor een brug, dus gaan we door het water Onderweg spotten we nieuwe vogels en zien een glimp van een paar grote zeehonden. Eigenlijk zijn we op zoek naar twee konings pinguïns die hier zouden moeten zitten maar die laten zich niet zien.  Op de plek waar de weg stopt is geen mooie plek om te kamperen dus rijden we een stukje terug en vinden een leuk plekje met uitzicht over een kleine baai. Vlak langs de weg maar dat maakt niet uit. Als hier vijf auto’s per dag passeren is het een drukke dag. Tegen de avond worden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang.

We blijven hier bijna een week staan. Het is wisselvallig weer met af en toe een regenbui. De zon schijnt niet voldoende om de accu’s opgeladen te houden dus moeten we voor het eerst onze nieuwe generator gebruiken. Elke dag laten we hem een uurtje of zo draaien om de accu’s op te laden en tegelijk het boilertje op te warmen voor douchewater.

Regelmatig lopen de paarden langs de auto. Het geeft een mooi vredig tafereel. We spotten weer veel vogels en in ‘onze’ baai zien we een paar keer een groep dolfijnen jagen. Verder turen we vaak in het Beagle Channel naar boten. We wandelen veel, lezen en maken lekkere empanadas klaar. Tijd om weer naar de bewoonde wereld te gaan.. wat was het hier fijn!

Als we langs het Beagle Channel terug naar Ushuaia rijden zien we een driemaster varen, het blijkt de ‘Europa’ onder Nederlandse vlag.

We blijven een nachtje in Ushuaia om weer boodschappen te doen en we brengen onze was naar een wasserette. Lekker schoon beddengoed.

Rustige tijd in Tierra del Fuego

Met onze nieuwe jaarpas voor alle Nationale Parken van Argentinië rijden we naar het Nationaal park Tierra del Fuego. Het ligt een half uurtje rijden buiten Ushuaia. Er is maar één plekje waar je mag kamperen maar dat maakt niet uit. Het is een mooie spot langs een riviertje en het is lekker rustig.  We hebben een rustige tijd. Ik klus wat aan de auto, maak o.a. een interval schakelaar met drie standen voor de ruitenwissers. Bien doet de was, leest een boek en schildert op een krant (El Dario del Fin del Mundo) de pinguïns van Antarctica. We wandelen veel en spotten weer veel vogels (o.a. een roze met paarse “disco duck” ) en een vos.

Janne en Martijn komen aan boord

Janne en Martijn komen om 21.30 aan op het vliegveld van Ushuaia. Het is nog licht en we smokkelen ze weer mee terug naar het Nationale Park waar we nog een gezellige avond met elkaar hebben. We krijgen de eerste kerstcadeaus al overhandigd. Voor het eerst in Zuid Amerika slapen we met zijn vieren in Kasa en eigenlijk gaat het heel goed. Zelfs Martijn met zijn twee meter lengte horen we niet klagen.

De volgende dag brengt Bien ons met Kasa naar het meest zuidelijke postkantoortje van Zuid Amerika ( wat alleen open is als degene die daar werkt zin heeft, nu is het gesloten).  Vanaf dat punt lopen Janne, Martijn en ik  een mooie wandeling van bijna tien kilometer langs de kust terug naar ons kampement.

We parkeren Kasa aan het einde van de weg en gaan lopend verder. Janne, Martijn en Kees lopen helemaal naar boven naar het meer en de nabijgelegen gletsjer. 

Online hadden we gelezen dat het stijl en vooral modderig zou zijn, maar dit het helemaal waard zou zijn. De klim (12,5 km en 658 hoogtemeters) was prima te doen en de modder viel gelukkig mee. Redelijk pittige wandeling met onderweg regen en sneeuw maar het wordt beloond met een prachtig uitzicht. Bovenaan bij het meer en de gletsjer aangekomen, hebben we een aantal schitterende plaatjes kunnen schieten. Zelfs het zonnetje komt even door!

De laatste avond komen Sacha en Jeroen ook aan op de camping. We eten met zijn allen en hebben heel wat bij te praten!

Koningspinguïns en dreunende muziek

Na drie nachten vertrekken we uit Ushuaia. Bij een stroompje uit de berg vullen we alle jerrycans met lekker drinkwater. We zijn nog langs een mooi meer gereden en daarna weer door. Onderweg zien we veel guanaco’s, schapen, paarden, koeien en vossen. Het landschap wordt weer snel droger en kaler.

Een klein steentje dat van een tegemoetkomende camper gelanceerd wordt, raakt onderweg de voorruit en maakt een flinke ster vlak naast de nieuwe Chinese DJI (GoPro is kapot gegaan) die toevallig aan stond. In het midden van de foto zie je het steentje aan komen vliegen:

’s Avonds hebben we wild gekampeerd op het strand naast een grote heuvel, een plek waar wij al eerder hebben gestaan.  Janne en Martijn zijn de heuvel nog even opgelopen, maar door de harde wind zijn ze ook snel weer naar beneden gegaan. We hebben binnen in de truck lekker spelletjes gespeeld.

De volgende dag steken we de grens over naar Chili en gaan naar een plaats, onder Porvenir  waar een sinds een jaar of tien en vaste broedplaats is van konings pinguïns. Deze pinguïns hebben wij ook nog niet gezien op Antarctica , dus erg leuk! Ze zijn mooi, groot en erg rustig. Op Antarctica liepen de pinguïns met stenen te sjouwen om een nest te bouwen en werd er flink op en neer gelopen. Deze leggen hun ei op hun voeten en valt er niets te lopen, niks geen nest!

Vanaf de konings pinguïns rijden we naar het noorden waar we met een pont Vuurland weer verlaten. Het is maar een overtocht van een half uur maar omdat de zomervakantie hier is begonnen doen we er uren over. In de rij voor de pont kunnen wij ondertussen douchen en observeren we een vosje wat om eten bedelt.

Eenmaal aangekomen in Punta Arenas, zijn we lekker uit eten geweest bij Mesita Grande. Dit restaurant werd ons aangeraden en de pizza’s en het vlees smaakte zeker goed!

S ‘nachts slapen we aan de boulevard maar dat blijkt niet zo’n succes, veel te veel herrie met luidruchtige auto’s zonder uitlaat en dreunende muziek. Met als hoogtepunt een kleine zwarte auto die om zes uur ‘s morgens naast ons parkeert, ramen open, keiharde muziek aan. De inzittenden besluiten dat dit wel een goede plek is voor een potje (oorverdovend) vrijen. Helaas voor hen denkt Bien daar anders over en na een ‘goed’ gesprek gaat de muziek uit en vertrekken ze. We slapen belabberd. Ach ja dit hoort ook bij Zuid-Amerika en in een stad overnachten. Voortaan maar weer “gewoon” in de natuur.

We doen boodschappen en rijden verder naar het zuiden. We zien dolfijnen zwemmen en maken in de motregen een wandeling langs de kust. We slapen op een mooi plekje aan zee. Op maandag terug in Punta Arenas vinden we een garage in die de barst hier  in de voorruit kan repareren en kunnen we weer verder op weg naar Puerto Natales.

Kerstavond in Puerto Natales

We komen aan in Puerto Natales en schuiven ons de camping op. We gaan s ‘avonds een pizza eten en op kerstavond koken we met een groot gedeelte van de campinggasten samen. We hebben een erg gezellige avond met elkaar.  We doen nog wat laatste boodschappen voordat we naar Torres del Paine gaan

Dit stadje ligt gelegen aan de zee hier die ver landinwaarts komt. Het is ook het laatste punt waar we ons kunnen voorbereiden op het National Park Torres del Paine. De eerste avond besluiten we lekker uit eten te gaan (wederom bij Mesita Grande). De tweede dag doen we boodschappen voor de komende dagen. Ook gaan we op zoek naar souvenirs, maar dat is nog best lastig. ’s Avonds is het kerstavond en dit vieren we met veel mensen van de camping samen. Iedereen had wat ingrediënten ingeleverd en er ontstond een heerlijk taco buffet. Wat een gezellige avond met iedereen!

Hiken in NP Torres del Paine

De weg naar Torres del Paine is geweldig mooi. De omgeving is prachtig! In het nationaal park: Torres del Paine, zijn de drie ‘Blauwe torens’ kenmerkend voor deze mooie omgeving. Een erg gewilde meerdaagse wandeling is de W-trek die je hier kan doen. Hiervoor dien je echter ruim van tevoren alle refugios vast te leggen, iets wat wij natuurlijk niet hadden gedaan. Vandaar dat we besloten om zelf er op uit te gaan.

De eerste dag zijn we naar het uitzichtpunt van ‘Lago Grey’ gelopen. Dit was een relatief gezien korte tocht, waarbij er onwijs veel wind stond en we een prachtig uitzicht hadden op ‘Glacier Grey’.

Na deze bezienswaardigheid vervolgden we onze weg richting het oosten van de W-trek, waar het meest bekende uitzichtpunt ligt. Onderweg hier naartoe hielden we onze ogen open, op zoek naar poema’s. In deze omgeving heb je namelijk de hoogste kans om een poema in het wild te spotten. Bovendien ontvingen we eerder (op kerstavond) coördinaten, waar ze recent gespot waren. Helaas hebben we (nog) geen poema’s gezien, maar wel veel Guanaco’s.

In het nationaal park zijn er slechts beperkte plaatsen waar je mag (wild) kamperen. Dit betekent dat je of de hoofdprijs moet betalen of op een flinke afstand van de beginpaden moet overnachten. We hebben toch geprobeerd om enigszins in de buurt van de beginpaden te staan, maar dit resulteerde in een korte en slechte nachtrust.

Ondanks de vermoeidheid, hebben we de dag erna meer dan 20 kilometer afgelegd naar het uitzichtpunt ‘Las Torres Base’ en terug. De hike was prima te doen maar wel heel erg veel andere wandelaars. Onderweg komen we ook geregeld gaucho’s met paarden tegen, met voorzieningen voor de refugios. Aangekomen bij het uitzichtpunt waren de meeste wolken inmiddels weggetrokken. Wat een ongelofelijk mooi uitzicht!

Kerst hebben we dit jaar ook deels in Torres del Paine gevierd. Ik had in Puerto Natales al een lekker stuk vlees op de BBQ gelegd, Bien zorgde voor gebakken aardappels en de nodige groentes. Na het volgen van de kookworkshop in Buenos Aires, zorgden Janne en Martijn  voor zelfgemaakte empanadas. De laatste dag rusten we bij Laguna Azul nog wat uit, voordat we weer richting Argentinië gaan.

Krakend ijs in Nationaal park ‘Los Glaciares’

Net vertrokken uit Torres del Paine bleek dat Kasa steeds uitviel als we stil stonden. De handgaskabel is gebroken. Gelukkig kon ik het weer (tijdelijk) maken. Na de grensovergang naar Argentinië en lekker rammelen over een onverharde weg en een tussenstop bij een verlaten politiestation kwamen we halverwege de middag aan in El Calafate.

We doen boodschappen bij de Anonima en lopen een rondje door het dorp voordat we doorrijden richting het Nationaal park Los Glaciares. We slapen zes kilometer voor de ingang op een vlak grasland. Er staan nog een paar overlanders. Een prachtig plekje waar we getrakteerd worden op een mooie zonsondergang.

De volgende ochtend staan we vroeg op om naar de Perito Moreno gletsjer te gaan. Wat ontzettend gaaf! Het geluid van het krakende ijs, een soort onweer geluid als er een stuk afbreekt…prachtig!

Er zijn maar een paar bezoekers maar als wij weggaan staan de bussen in de rij.

Wij rijden door naar een camping aan Lago Roca, een gratis dag camping waar je ook mag overnachten. Kees sleutelt aan de stationair kabel die is afgebroken. Janne en Martijn braden het vlees op de BBQ. Geslaagd! Heerlijk hebben we gegeten en we kregen nog bezoek van een vos.

Feliz Año Nuevo in El Calafate

Janne en Martijn huren voor twee nachten een huisje bij El Calafate. Kasa kan mooi voor de deur staan. We gaan El Calafate in. Het stadje vonden we best een beetje tegenvallen. Het is volledig gericht op toeristen en de prijzen waren enorm. In een leuk barretje drinken we wat en eten we een hamburger.

De  volgende dag is het oudejaarsdag. Ik ga een eind fietsen langs het meer, prachtige vergezichten over de Andes. De rest gaat buiten oliebollen bakken volgens het recept van opa Piet. Als we ook de verhuurders wat aanbieden, krijgen we in ruil empanadas terug. De avond vullen we met spelletjes en om 8 uur, als het in nl 12 uur is, bellen we een aantal mensen op om 12 uur onze tijd proosten we met elkaar en openen we nieuwsgierig onze deur voor het uitzicht, maar op een paar muziekjes na, is er niets te horen en al helemaal geen vuurwerk te zien. Het vuurwerk is hier afgeschaft i.v.m. brandgevaar en de honden die hier op straat leven en bang voor vuurwerk zijn. Toch een prachtig uitzicht met schitterende lichtjes van de stad. Feliz Año Nuevo!! Oftewel Gelukkig Nieuwjaar!!!

Trekkers paradijs El Chalten

Onderweg naar El Chalten zie ik een gordeldiertje de weg oversteken. Ik zet Kasa aan de kant en rij achteruit.. oeps daar stond een verkeersbord!

Net voor het dorp parkeren we Kasa bij andere campers en overlanders. El Chaltén blijkt in deze tijd van het jaar meer toeristen dan inwoners te kennen. Dat is ook niet heel gek voor een klein stadje, wat bekend staat als de Argentijnse trekking hoofdstad. Net als alle andere toeristen zijn ook wij van plan om een mooie hike hier te maken.

Het is heerlijk weer. Martijn, Janne en ik vertrekken de volgende dag voor een lange wandeling van 30 kilometer (Laguna de Los Tres). Bien heeft een dagje ‘me time’.

Om 7:45 vertrekken we op weg naar Laguna de los Tres. Het eerste gedeelte lopen we nog door El Chaltén heen, voordat we bij de officiële startpunt aankomen. Omdat de hike in een nationaal park ligt, moeten Martijn en Janne eigenlijk €45,- p.p. betalen. Gelukkig voor hen( Ik heb een pas) was de controlepost nog onbemand en konden we gratis doorlopen.

Onderweg kwamen we prachtige plekjes tegen, waar de nodige foto’s werden genomen. Op zich was het een hele makkelijke hike, op de laatste 2 kilometers na. Dit was flink klimmen geblazen (In totaal hadden we iets meer dan 30 kilometer gelopen, inclusief ongeveer 800 hoogtemeters).

Eenmaal bovenaan gekomen bleken we ook nog een mooi uitzicht te hebben op Laguna Sucia. Een extra cadeautje! Sommige mensen namen nog een Nieuwjaars duik in het water. Wij sloegen deze toch maar even over, want wat moet dit koud zijn geweest.

Rond 17:00 waren we weer terug in El Chaltén en hadden we een van de beste ideeën tot nu toe. We vonden namelijk alle drie dat we wel een ijsje hadden verdiend. Ondanks dat deze €7,- per stuk kostten, smaakten ze ongelooflijk lekker.

De volgende dag doen Martijn en Janne het rustig aan en lopen Bien en ik samen een veel kortere wandeling naar een uitkijkpunt (Mirador las Aguilas). Het is hier ook weer adembenemend mooi.

Terug naar El Calafate, afscheid van Janne en Martijn

Onderweg van El Chalten naar El Calafate stoppen we bij de een rivier. Bien wast daar alvast wat beddengoed in de rivier terwijl Janne pannenkoeken bakt. We brengen Janne en Martijn naar het vliegveld wat een stuk voor El Calafate ligt. We hebben het heel erg fijn gehad met zijn vieren!

Janne en Martijn vliegen vanaf hier naar Buenos Aires waar ze Pieter en Kirsten nog zullen ontmoeten. Deze komen vanaf 8 januari ons opzoeken. Wij gaan naar een camping en hebben een paar dagen de tijd om Kasa te vertroetelen (vet smeren en de scheur in de ruit weer te laten maken), boodschappen te doen, werken/ schilderen, etc.